Wybieramy cud śląskiej architektury

"7 cudów architektury woj. śląskiego" – to zabawa na wzór ogólnoświatowego plebiscytu "7 cudów świata". Głosować można na najpiękniejsze, najbardziej unikatowe lub największe architektoniczne atrakcje w naszego województwa.

Województwo Śląskie jest jednym z najciekawszych regionów Polski. Właśnie dlatego Telewizja Silesia i MM Silesia.pl postanowili zaproponować konkurs na największe perełki śląskiej architektury. Do konkursu organizatorzy zakwalifikowali 76 unikatowych obiektów. Dla głosujących przewidziano atrakcyjne nagrody.

 

Z naszego regionu do konkursu zgłoszono 4 unikatowe obiekty: Zamek Piastowski i kaplicę Św. Tomasza w Raciborzu, Zespół zabudowy uzdrowiskowej w Jastrzębiu-Zdroju, Kolejowy most Zamysłowski i Bazylikę św. Antoniego w Rybniku.

 

 

 

 

Racibórz to miasto o długiej i bogatej historii, tak samo jest w przypadku zamku znajdującego się na terenie miasta. A pobliska kaplica nazywana jest "perłą śląskiego gotyku". Gród zamkowy założono na terenie Raciborza już w 1281 roku. Miał charakter bardziej rezydencjonalny niż obronny, co wyróżniało go spośród innych zamków tego okresu na Górnym Śląsku. Ciężko ustalić dziś, jak wyglądał pierwotnie, ponieważ obiekt na przestrzeni wieków kilkakrotnie przebudowywano. Kaplica połączona była z zamkiem  i przylegała do niej brama wjazdowa. Ze względu na wysoki poziom artystyczny nazywana jest "perłą śląskiego gotyku" lub też śląską Sainte-Chapelle.Do dnia dzisiejszego nie ostał się, oprócz kaplicy, jedynie budynek bramny i skrzydło mieszkalne. Zamek na przestrzeni wieków służył nie tylko książętom raciborskim, ale również m.in. Habsburgom.

 

 

 

 

Jastrzębie-Zdrój słynące z swojej uzdrowiskowej przeszłości może się pochwalić kompleksem zabytkowych obiektów pouzdrowiskowych z II połowy XIX wieku i początku XX. Nazywany był "Perłą Górnego Śląska", a swą największą świetność przeżywał w okresie międzywojennym. Do rejestru zabytków klasy A wpisane zostały: park zdrojowy, Dom Zdrojowy (1862), Łazienki I (ok. 1865), Łazienki II (1912), Masnówka (1912), Klasztorek (1905), byłe sanatorium – obecnie kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa (3 ćw. XIX w.), budynek byłego Szpitala Kolejowego (1909), pijalnia wód (1861), muszla koncertowa oraz budynek Betania III – obecnie hotel i restauracja „Dąbrówka”.Do zabytkowych obiektów pouzdrowiskowych należą także: budynek sanatorium Spółki Brackiej – obecnie siedziba Ośrodka Działalności Dydaktycznej Uniwersytetu Śląskiego, a także okazały gmach byłego „Sanatorium dla Inwalidów Wojennych i Powstańczych im. J. Piłsudskiego” – obecnie Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny dla Dzieci,W początkowym okresie swego funkcjonowania w uzdrowisku leczyła się głównie polska szlachta jak również zamożni Niemcy. Potem jednak zaczęły powstawać liczne ośrodki leczenia dzieci, a uzdrowisko tym samym zmieniło swój charakter. Swą największą świetność, za sprawą ówczesnych właścicieli – rodziny Witczaków, uzdrowisko przeżywało w okresie międzywojennym. W Jastrzębiu Zdroju produkowana była 16-krotnie zagęszczona solanka jastrzębska, woda pitna o słonawym smaku „Jastrzębianka”, a także woda stołowa „Katarzynka”.Ze względu na rozpoczętą w latach 60. XX wieku eksploatację złóż węgla kamiennego uzdrowisko ostatecznie zaprzestało swej działalności w roku 1994."

 

 

 

 

Przez wielu uważany za najwybitniejszy zabytek architektury i inżynierii kolejowej na Śląsku. Według niektórych przypomina akwedukt Nietypowy obiekt stoi na pięciu filarach, formujących cztery idealnie symetryczne łuki – wszystko przy użyciu cegły.  Jest częścią linii kolejowej Rybnik – Sumina przez Jejkowice. Sam most ma niebanalną historię, pierwotnie został wzniesiony w 1912 roku.W 1939 roku wycofujące się Wojska Polskie wysadziły ów most. W dzisiejszej postaci został odbudowany przez Niemców w 1943. Znów wysadzony w 1945, został tak samo odbudowany (do dziś widnieje na nim tablica z rokiem 1945).

 

 

 

Ta neogotycka budowla góruje nad miastem i widać ją z większości miejsc. Nic dziwnego, wszakże jest najwyższą świątynią na Górnym Śląsku, a jej wieże sięgają 95 metrów. Zaprojektował ją Ludwig Schneider, budowa miała miejsce w latach 1903-08. Często jest nazywana, ze względu na swą majestatyczną wysokość – "Katedrą Ziemi Rybnickiej".Bazyliką mniejszą stała się w roku 1993, wtedy tytuł ten otrzymała z rąk papieża Jana Pawła II. Była również jednym z kościołów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W jej wnętrzu spoczywa XVI-wieczna figura patrona ziemi rybnickiej – św. Antoniego. Umieszczona jest w ołtarzu głównym.

 

Patronat honorowy nad konkursem objął Marszałek Woj. Śląskiego Bogusław Śmigielski.

 

/MaS/